Historia pilatesu zaczęła się prawie 100 lat temu, nic więc dziwnego, że w dzisiejszych czasach doczekała się wielu obozów. Najogólniej można je podzielić na szkoły nauczania rozpowszechniane przez bezpośrednich uczniów Pilatesa.
Nazwiska, o których koniecznie trzeba wspomnieć to Romana Kryzanowska, Ron Fletcher, Kathy Grant, Mary Bowen, Lolita San Miguel, Carola Trier, Eve Gentry, Bruce King, Robert Fitzgerald i Jay Grimes. Każda z tych osób czerpała wiedzę o kontrologii od samego Pilatesa, zgłębiając ją coraz bardziej i udoskonalając. Dlaczego uczniowie Pilatesa pozwolili sobie na wprowadzanie pewnych zmian? Najprościej mówiąc – czas jest sprzymierzeńcem nauki i badań, co pozwala na jeszcze lepsze dopasowanie ćwiczeń i sprzętów do potrzeb ciała każdego człowieka – indywidualnie.
Szkoła Romany Kryzanowskiej
Przypadek Romany jest o tyle ciekawy, że sama zawsze podkreślała, że ze swojej pracy pragnie usunąć jak najwięcej wirusów – czyli powszechnych błędów i wariacji odbiegających od ćwiczeń stworzonych przez samego Pilatesa. Jednak powodem dla którego w jej szkole pojawiły się pewne modyfikacje mógł okazać czas jej certyfikacji, kiedy to nie miała już do dyspozycji Josepha Pilatesa i sama musiała odpowiedzieć na pojawiające się pytania. Sięgała wtedy do tego co dobrze znała. Czyli do baletu, którym zajmowała się zawodowo zanim jeszcze poznała Pilatesa. A z Joseph’em pierwszy raz spotkała się w latach 40 XX wieku szukając ratunku dla uszkodzonej kostki. Zaledwie 3 sesje kontrologii wystarczyły, aby poczuła znaczącą poprawę. Rehabilitację przerwał jej wyjazd do Peru, gdzie spędziła 15 lat. Po tym czasie wróciła do Nowego Jorku i znów pojawiła się w studio Pilatesa – testując wcześniej jego metody na kostce, wróciła, aby tym razem przywrócić do pełni sprawności uszkodzone podczas wypadku kolano. Tak bardzo zafascynowała ją kontrologia, że po czasie sama stała się instruktorką. Gdy żona Pilatesa – Clara – przeszła na emeryturę, Romana została dyrektorką studia. Trwało to do 1989 roku, kiedy to Kryzanowska postanowiła otworzyć swoje własne studio. Jej kariera instruktorska rozkwitała – Romana jeździła po całym świecie szkoląc i trenując coraz to nowe osoby. Kryzanowska zmarła w wieku 90 lat – 30 sierpnia 2013 roku.
Szkoła Caroli Trier
Podobnie jak sam Pilates – urodziła się w Niemczech. W 1924 roku zaczęła uczęszczać do Szkoły Labańskiej kształcącej tancerzy koncertowych. W 1938 roku wraz z rodzicami wyjechała do Francji uciekając przed III Rzeszą i kontynuując swoją sceniczną karierę. 4 lata później wraz z 5 tysiącami Żydów została zesłana do obozu Gurs we Francji, unikając prób przetransportowania do Auschwitz. W końcu otrzymała wiadomość, że jej wniosek o wyjazd do USA został rozpatrzony pozytywnie. W Nowym Jorku pracowała jako tancerka i akrobatka, z częstymi występami na wrotkach. Właśnie tam, w 1950 roku, jej drogi zeszły się z Joseph’em Pilates’em, kiedy to po urazie pleców została do niego skierowana. Zafascynowana efektami terapii, przez kolejne 10 lat ściśle współpracowała z Joseph’em i Clarą, którzy pomogli jej w otwarciu własnego studia pilatesu. Carola była także studentką anatomii i współpracowała ze szpitalem Lennox Hill, gdzie rehabilitowała pacjentów. Zawodowa kariera tancerki pozwoliła jej opracować szereg ćwiczeń bazujących na pilatesie, skierowanych właśnie do tancerek borykających się z kontuzjami i innymi problemami. Napisała także książkę dla dzieci „Exercise, What It Is, What It Does”. W 1986 roku zrezygnowała z prowadzenia zajęć pilatesu. Zmarła 28 października 2000 roku w wieku 87 lat.
Szkoła Kathy Grant
Pod opiekę Joseph’a Pilates’a trafiła z uszkodzonym kolanem w 1954 roku. Przez długi czas pracowała jako tancerka i choreografka, a jej kariera potoczyła się nawet w kierunku śpiewu – była chórzystką i tancerką w znanym nowojorskim klubie „Zanzibar”. Znał ją cały świat – można było spotkać ją w teatrach, telewizji czy też oglądać w filmach. Świetne i szybkie efekty rehabilitacji sprawiły, że studio Pilates’a odwiedzała regularnie. W 1957 roku zaczęła pracować dla Caroli Trier. W 1964 roku rozpoczęła program praktyk certyfikacyjnych pod okiem Joseph’a Pilates’a w ramach programu New York State Vocational Rehabilitation. Kathy i Lolita San Miguel ukończyły 2.200 godzin obserwacji wymaganych do uzyskania certyfikatu, który – jako jedyne – uzyskały z rąk samego Pilatesa. W 1965 roku przestała pracować dla Caroli i wyjechała do Afryki Zachodniej jako konsultant ds. kultury. 5 lat później była już dyrektorem administracyjnym w Dance Theatre of Harlem, gdzie prowadziła zajęcia z pilatesu na macie i z jazzu. W 1972 roku opuściła Harlem, aby założyć studio pilatesu w domu towarowym Henrie’go Bendela. W 1988 roku przeniosła studio do Tisch School of the Arts na Uniwersytecie w Nowym Jorku, gdzie nauczała i prowadziła studentów, profesjonalnych i emerytowanych tancerzy oraz amatorów. Zmarła 27 maja 2010 roku w wieku 88 lat.
Szkoła Lolity San Miguel
Jako jedna z nielicznych bezpośrednich uczniów Pilates’a do dziś prowadzi szkolenia. To właśnie ona razem z Kathy Grant uzyskała certyfikat upoważniający do nauczania ćwiczeń od samego Joseph’a. Zanim jednak trafiła do samego mistrza, jej historia toczyła się w Nowym Jorku i w Puerto Rico. W wieku 7 lat – w 1941r. rozpoczęła naukę tańca, a 4 lata później kontynuowała ją w School of American Ballet. Po ukończeniu szkoły rozpoczęła karierę w Metropolitan Opera Ballet. W 1958 roku nabawiła się urazu kolana, przez który trafiła pod opiekę Caroli Trier. 7 lat później trafiła pod skrzydła Joseph’a i Clary Pilates i w 1967 roku uzyskała certyfikat. W 2000 roku założyła szkołę pilatesu w Puerto Rico, gdzie uczyła i szkoliła nowych nauczycieli. 5 lat później opuściła to miejsce na rzecz nauczania na arenie międzynarodowej. Stworzyła swoje dwa autorskie programy – w 2009 roku – „Lolita San Miguel Pilates Master” oraz w 2013 roku – „Lolita’s Legacy”. Obecnie mieszka i pracuje w Palm Beach Gardens na Florydzie.
Szkoła Ron’a Fletcher’a
Ron Fletcher urodził się w USA, ale do Nowego Jorku trafił dopiero w latach 40 XX wieku. Rozpoczął tam swoją karierę w branży reklamowej. W 1944 roku zafascynowany działalnością Martha Graham Dance Company, próbował spotkać się z wybitną choreografką. Tylko 3 tygodnie wystarczyły, aby Martha osobiście wzięła go pod swoje skrzydła. Dzięki poświęceniom i ciężkiej pracy udało mu się nawet wystąpić na Broadwayu i w Londynie. Nawracający i męczący uraz kolana skierował kroki Ron’a do studia Clary i Joseph’a Pilates’ów w 1948 roku. W 1954 roku był już tak mocno rozchwytywanym choreografem, że tworzył spektakle w Nowym Jorku, Las Vegas i w Paryżu. Był także pierwszym nie jeżdżącym na łyżwach choreografem, który stworzył aż 13 produkcji dla Ice Capades. Niestety zaczął nadużywać alkoholu i jego przygoda z lodowymi choreografiami została przerwana. Swoją terapię prowadził razem z Anonimowymi Alkoholikami, a także we współpracy z Clarą Pilates, która została jego mentorem. 1972 rok był dla Fletchera przełomowy – z błogosławieństwem Clary i Joseph’a otworzył „Ron Fletcher Studio for Body Contrology” w Los Angeles. Szybko przyciągnął do siebie wiele znanych osobistości, takich jak Candace Bergen, Nancy Reagan, Betsy Bloomingdale, Barbara Streisand i Cher. Dzięki niemu w 1977 roku w telewizyjnym programie „The Phil Donahue Show” po raz pierwszy pokazano pilates. Rok później wydał swoją książkę pt.: „Every Body is Beautiful”. To właśnie on jaki pierwszy zaczął nauczać pilatesu w pozycji stojącej (The Standing Towel Work), a także przykładał ogromną wagę do skupienia się na oddechu podczas wykonywania ćwiczeń (Percussive Breathing). Opracował swoje autorskie programy: „Fletcher Towelwork®”oraz „Fletcher Barrework”. W 2003 roku zatwierdził i poparł Program Studiów Ron’a Fletcher’a, który został stworzony specjalnie dla nowego pokolenia nauczycieli pilatesu. Cztery lata później stworzył program międzynarodowy, co umożliwiło nauczanie metod i technik pilatesu wg Fletcher’a na całym świecie. Ron zmarł 6 grudnia 2011 roku w wieku 90 lat.
